In Sophie Tappeiner in Wenen benadrukte de kunstenaar de expressie van de Koerdische cultuur op het snijvlak van mythe en realiteit.
De nieuwste solotentoonstelling van de Londense kunstenaar Jala Wahid "Newroz" in Sophie Tappeiner is vernoemd naar de viering van de lente-equinox in maart om het Koerdische nieuwjaar te vieren.Door middel van dansen en vreugdevuren luidden de Koerden niet alleen de lente in, maar stelden ze zich ook de vrijheid voor van onderdrukkende heerschappij.Om de vieringen van Newroz te verminderen, verbood de Turkse regering de Koerdische spelling van Nowruz, de Iraanse nieuwjaarsviering.De vurige ceremonie van Nuroz, die de 21 stralen van de Koerdische vlag weerkaatst, symboliseert echter nog steeds een sterk gevoel van verbondenheid met de Koerden - een onmisbaar symbool in Wahids artistieke praktijk.
Jala Wahid, “Newroz”, 2019, tentoonstellingsweergave, Sophie Tappeiner, Wenen.Met dank aan: Kunstenaar en Sophie Tappeiner, Wenen;Foto: Kunst-Documentation.com
Op de tegenoverliggende muur zijn twee grote gietzonnebrillen geïnstalleerd, de donkergroene Vernal Pyre (alle werken, 2019) en de oranje gouden Threatening Our Shimmering Flag (de sprankelende vlag die ons bedreigt) - ook doet denken aan het Koerdische zonne-energiesymbool op de nationale vlag .De zon veroorzaakte de eeuwige rotatie van hemellichamen en was getuige van de continue cyclus van levensgebeurtenissen - geboorte, viering, dood, rouw - die in de loop van de tijd voortdurend veranderde.Op de grond, ruimte tussen de twee zonnen, staan ​​verschillende paars, rood en bruin gekleurde afgietsels van vrouwelijke benen (mentale dijen, whiplash halo, vlammen en sashain).Deze sexy onderlichamen zijn gelijkmatig gewikkeld in stofachtige plooien, wat niet alleen hun tijdkritische triviale acties aantrekt, maar ook de dunne huid en het vlees eronder aantrekt, wat benadrukt hoe je vrouwelijkheid kunt creëren door middel van kleding.Elders lijken twee hoofdtooien gemaakt van graniet, taft en miyuki-kralen - sintelkrans en spinnenzijde dageraad - op traditionele Nuróz-kleding voor vrouwen.
Jala Wahid, sintelkrans, 2019, aluminium, taft, nylon, miyuki kralen, 72×23×22 cm.Hoffelijkheid: Weense kunstenaar en Sophie Tappeiner;foto: Kunst-Dokumentation.com
De opstelling van Wahid's zon, hoofddeksel en benen zinspeelt op de relatie tussen het personage en de grond, maar de verschillende componenten zijn niet volledig geïntegreerd.De boutique spotlight van elk stuk interpreteert het als een gereconstrueerde scène van een feestelijke dans, waardoor de relatie en verhoudingen tussen figuratieve elementen worden verward door het flikkeren van kralen, jade stenen en glasvezel.Net als de relatieve projectie van de zon, wijst het scherpe lichtcontrast op de rotatie van dag en nacht, en versterkt het het naast elkaar bestaan ​​van rouw en feest, wat essentieel is voor de betekenis en uitdrukking van Nuróz.Door gefragmenteerde performance te vervangen door imitatie, benadrukt de kunstenaar de exodus-realiteit van mensen die politiek worden bemiddeld door symbolische taal.
Jala Wahid, "The Fiery Father", 2019, installatieweergave, Sophie Tappeiner, Wenen.Met dank aan: Kunstenaar en Sophie Tappeiner, Wenen;Foto: Kunst-Documentation.com
Het geluid van drums dat uit de kelder van de galerij komt, wekt een energie op die suggereert dat de dans op zijn minst voorspelbaar is.De videoband "Fiery Father" beneden toont een reeks Engelse ondertitels in een aangepast lettertype dat Arabisch schrift imiteert.Een vers geschreven door Wahid pulseert met het kloppen van Arabische films en Perzische drum daf, terwijl de achtergrond van de film olie en water druipt onder het maanlicht.De titel van het werk verwijst naar het Baba Gul-olieveld in het noorden van Irak - de zogenaamde vader van het vuur - dat al duizenden jaren in brand staat, en de Koerden betwisten deze controle.Vergeleken met de statische sculpturen boven, toonden de flitsende woorden en beats van Vurige Vader eindelijk het prestatiecentrum van de Newroz-viering, terwijl daf me een getuige maakte om te dansen: "Dansen zonder de dood en de zwaartekracht te negeren is afgeleid van Zoals Wahid zei in haar gedicht, het werd begraven in Baba Gurgur en benadrukte de Koerdische cultuur door de kruising van mythe en realiteit door natuurlijke cycli uit te drukken en terug te keren naar de toekomst.Traditie om uit te drukken.
Hoofdafbeelding: Jala Wahid, Newroz, 2019, tentoonstellingsaanzicht, Sophie Tappeiner, Wenen.Met dank aan: Kunstenaar en Sophie Tappeiner, Wenen;Foto: Kunst-Documentation.com
In de 1957 Gallery in Londen onderzocht een Ghanese kunstenaar Stewart Hall's theorie dat culturele identiteit "behoort tot de toekomst en tot het verleden"
In de eerste solotentoonstelling op het hoofdkantoor van Sadie Coles bagatelliseerde de kunstenaar portretten en cijfers uit een vervlogen tijdperk
Een nieuwe commissie van Cell Project Space staat voor vragen over onze medeplichtigheid aan stedelijke gentrificatie
Met de identiteit van Mantsjoerije vertrok de schilder op een motorfiets naar de China Eastern Railway om het verval van het erfgoed van de Noordoost-provincie te verkennen
De tentoonstelling gewijd aan Russische hedendaagse kunst laat zien hoe Rusland onder leiding van de Russische president Vladimir Poetin de afgelopen twee decennia informatie heeft verschaft voor artistieke creatie
Bij VITRINE in Basel creëert de kunstenaar een theaterachtige omgeving die de esthetiek van het openbaar vervoer weerspiegelt
In Vleeshal in Middelburg onthult de donkere ruimte van de kunstenaar de koloniale last van de stad en de onzichtbaarheid van zwarte lichamen
In Felix Gaudlitz in Wenen is een reeks foto's gemaakt door de Franse romanschrijver een goed voorbeeld van intimiteit.
Door middel van een reeks tv-programma's in opdracht, herdenkt het Oostenrijkse kunstfestival op creatieve wijze de manier waarop tentoonstellingen worden gemaakt tijdens de pandemie
In het Wexner Art Center schilderde de kunstenaar het verband tussen de American Voting Rights Act van 1965 en de kleurentheorie van Albers
In de Yossi Milo Gallery in New York braken de door kunstenaars gemanipuleerde foto's van Manitoba Forest het optimisme van hippiedromen
In Austin's "Princer Arts & Letters" bevestigden de door de kunstenaars getoonde werken de voortdurende experimenten in de Verenigde Staten
Van de première van Aby Warburgs Mnemosyne Atlas in Berlijn tot de politieke prenten van Corita Kent in Innsbruck